niszczyć, burzyć, udaremniać
niweczyć czyjeś plany — расстра́ивать чьи́-л. пла́ны
niweczyć czyjeś zamiary — своди́ть на не́т чьи́-л. наме́рения
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
niweczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, niweczyćczę, niweczyćczy, niweczyćczony {{/stl 8}}– zniweczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} pozbawiać znaczenia, wartości; obracać wniwecz, unicestwiać, udaremniać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niweczyć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niweczyć — ndk VIb, niweczyćczę, niweczyćczysz, niweczyćwecz, niweczyćczył, niweczyćczony «obracać wniwecz, unicestwiać, niszczyć, udaremniać» Niweczyć czyjeś plany, zamiary. Niweczyć czyjś spokój … Słownik języka polskiego
życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… … Słownik frazeologiczny
gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… … Słownik języka polskiego
krzyżować — ndk IV, krzyżowaćżuję, krzyżowaćżujesz, krzyżowaćżuj, krzyżowaćował, krzyżowaćowany 1. «układać coś na krzyż» Krzyżować nogi, ręce. ◊ Krzyżować szpady, szable a) «mierzyć się z kimś w walce na szpady, szable» b) «ścierać się z kimś w ostrej,… … Słownik języka polskiego
łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… … Słownik języka polskiego
niszczyć — ndk VIb, niszczyćczę, niszczyćczysz, niszcz, niszczyćczył, niszczyćczony 1. «unicestwiać, niweczyć, burzyć, pustoszyć; tępić, wypleniać» Nieprzyjaciel, wojna niszczy kraj. Ustawiczne bombardowania niszczyły miasto. Grad, susza niszczy zasiewy.… … Słownik języka polskiego
niweczenie — n I rzecz. od niweczyć … Słownik języka polskiego
odczyniać — ndk I, odczyniaćam, odczyniaćasz, odczyniaćają, odczyniaćaj, odczyniaćał, odczyniaćany odczynić dk VIa, odczyniaćnię, odczyniaćnisz, odczyniaćczyń, odczyniaćnił, odczyniaćniony «w wierzeniach ludowych: niweczyć siłę czarów, zdejmować z kogoś lub… … Słownik języka polskiego
psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… … Słownik języka polskiego
unicestwiać — ndk I, unicestwiaćam, unicestwiaćasz, unicestwiaćają, unicestwiaćaj, unicestwiaćał, unicestwiaćany unicestwić dk VIa, unicestwiaćwię, unicestwiaćwisz, unicestwiaćwij, unicestwiaćwił, unicestwiaćwiony «niszczyć coś całkowicie, powodować, aby ktoś… … Słownik języka polskiego
